Akuna Matatta

“Is African car” zei de chauffeur van de taxi naar Ouaga die de handel voor het raam overhandigde, toen wij een beetje binnensmonds begonnen te lachen.. Het reizen in Afrika is fantastisch maar het verplaatsen is een nachtmerrie je kunt het zo gek niet bedenken maar auto´s die in Nederland op het kerkhof staan verplaatsten hier nog 30 tallen mensen over 4x4 terrein. Je moet ook echt niet raar staan te kijken dat je onderweg een deur verliest of dat de voorvork afbreekt en als je, je afvraagt waarom er altijd een steen naast de chauffeur ligt..dit is de handrem. Soms knijp ik ook wel eens echt met mijn ogen van plz. breng mij heel thuis en 1 keer was het zo verschrikkelijk afgeladen in de bus dat ik op dak ben gaan zitten. Haha dat was eigenlijk wel leuk als een koningin een beetje terug zwaaien en lekker onderuit zittend een kleurtje krijgen.

Bolgatanga-Ouagadougou-Bankas-Dogon Country-Mopti-Bobo Dioulasso-Wa en weer terug in Yapei. Dit was mijn rondje van de afgelopen 2 weken, bezoek aan Bukina Faso en Mali een pittig uitstapje.

 Buiten Ghana is er in West Afrika nog een hoop te beleven. Het is adembenemend hoe het verschil toe neemt met de kilometer.

In Bolga had ik afgesproken met een paar meiden die ik onderweg in Ghana eens tegen ben gekomen en alleen met z´n alle is niet meer alleen en ook veel gezelliger om zo naar Ouagadougou te reizen.

In Bolga hebben we eerst nog wat cultuur op gesnoven. Zoals al bekent geloven de mensen hier van alles en het geen wat me het ergst in de oren klonk wilde ik graag eens met eigen ogen zien en de sfeer voelen. Ik heb het over ´witch camps´  hier in Ghana (volgens de bewoners dus overal in Afrika) komen heksen voor.

Wat zijn heksen? Een heks is iemand (en over het algemeen dus een vrouw) wiens naam in de slaap genoemd wordt door iemand die ziek is. Dus de heks heeft deze persoon ziek gemaakt. Dan wordt de chief gebeld met het verhaal en als de vrouw niet wil komen praten is het een heks en moet ze in het camp komen wonen. Van de chief krijgt ze dan een toverdrankje en kunnen ze niemand meer kwaad doen… Voila. De vrouwen in het camp worden gestraft om hard te werken en te koken voor het hele dorp de rest van hun leven, ze komen er nooit meer uit. Een man kan ook een heks zijn maar die hoeft alleen maar een toverdrankje te komen drinken die mag daarna weer naar huis.

En Fin dus toen wij de kans kregen om te gaan kijken bij dit miserie besefte ik mij dat het realiteit is en een soort leedvermaak.. Al is dat helemaal niet onze insteek. Toen onze guide zag dat we het best moeilijk hadden met  ja zeggen zei hij: “don´t worrie they can´t harm anymore”. Pfff.

Dus wij naar Gambaga moesten we eerst bij de chief komen in zijn inniminni hutje met 6 meiden haha. Maar van die vent (± 55jr) kreeg ik echt de kriebels hij moest zelf maar eens even een toverdrankje nemen bruine tanden en gele ogen grrrr. Hij wilde met Diane trouwen haha achteraf wel om te lachen maar op dat moment meer scarry. Toen we eindelijk het hutje mochten verlaten vroeg ik of ik een foto van hem mocht maken en hij zei: “nee ik ben toch onzichtbaar op foto´s”  pff een van de meiden heeft een filmpje van hem gemaakt stiekem en oja hij is zichtbaar. Laten we nu maar hopen dat hij niet over ons gaat dromen..

Het camp jah… triest de vrouwtjes geloven zelf ook nog dat ze heks zijn. Het waren stakkertjes maar het viel nog een beetje mee. Ze vonden het geen probleem dat wij er waren en ze vonden een foto ook geen probleem. Als fotograaf vergeet ik mijn onderwerp weleens maar als toerist had ik mijn cam mooi in mijn tas gelaten denk ik.

Op de weg terug waren we er allemaal stil van en we hebben het niet 1 keer meer aangehaald de rest van de reis.

 Hierna begon de trip naar Ouagadougou waarvoor we allemaal bijeen zijn gekomen een weekendje en weer terug naar Ghana dit was de bedoeling.. Maar ik hou wel van spontane acties zo kwamen we op het id om vanuit Ouagadougou door te reizen naar Timbuktu wie heeft er nog nooit spreekwoordelijk iemand heen gestuurd.. Helaas is dit bij de wens gebleven al waren we er zo dicht bij. Maar de rivier erheen was te droog en we voelde niet veel voor het risico de bus te nemen met de rebellen die every now and then toeslaan. Maar naar Mali gingen we toch.

 Maar eerst nog de reis naar Ouaga met 3 passagiers te veel in de auto en 2u op kantoor starend naar de ambassade die veel moeite had met het lezen en noteren van onze namen oei oei dat ging qua geduld maar net goed haha.

 Maar dan eenmaal aangekomen maakt de kamer met echte douche en schoon toilet alles weer goed. Dan nog niet over het eten gesproken Burkina staat in de top 3 van armste landen in de wereld. Dit is ook wel te zien aan de dorpjes en de bedelende straat kinderen. Maar ze hebben er veel meer dan in Ghana en ze verbouwen groenten en fruit het lokale eten is echt lekker. Haricovert met friet en vis of Fufu… Verder is het al echt een stuk droger en kaler dan Ghana. De mensen zijn ook anders ze maken ze zich niet druk om die enkele witte toerist en laten je op straat dus over het algemeen gewoon met rust. In Ghana zwermt het natuurlijk ook van de vrijwilligers. Verder zijn we op een kunstacademie gaan kijken en in een kunstdorp zeker de moeite waard. Van de markt blijf ik ook altijd fan al is het zaken doen echt één groot spel, hier nog veel groter dan in Ghana. Maar geslaagd in het kopen van souvenirs zijn we naar een gezellig restaurant gegaan met lokale live muziek en hebben we een hilarische avond gehad.

De volgende ochtend begonnen we met z’n vieren aan de missie om in Mali te komen. Aangezien Timbuktu gecancelled was gingen we naar Dogon Country door iedere guide over Timbuktu aanbevolen (maar ja die naam Timbuktu..). Dogon Country is een eigen land geweest met een eigen koning de Pygmeeën hebben hele dorpen ´in´ de rotsen gebouwd ik kon mijn ogen niet geloven. Alleen de weg erheen al Mali is nog veel droger dan Burkina in de afgeladen TroTro doorkruiste we de echte droge savanne grote zandvlaktes met her en der wat droog gras en wat bomen. Met een zakdoek voor je gezicht tegen de stof reden we kilometers zonder een teken van leven. Natuurlijk moesten we een platte band krijgen midden in no-mans-land. Even was dit echt niet leuk midden op de dag met de snikkende zon op je hoofd geen schaduw en weinig water stonden we daar… toen het wiel vervangen was leek het even ok maar toen moesten we duwen ojojoj gelukkig startte de motor na een paar meter, 20km lopen geen H2O pain in the ass. Ik weet dus nu hoe het is om dorst te hebben. Achteraf zijn zulke dingen natuurlijk wel lachwekkend en dit was nog maar het begin we hebben op de terugweg s’avonds pech gekregen moesten we wachten op een auto die voor ons onderdelen wilde gaan halen die uiteraard pas de volgende ochtend kwam dus op straat slapen is ook een ervaring.

 Anyways de weg richting Dogon Country was zo mooi dat we de chauffeur hebben laten stoppen om uit te stappen en foto’s te gaan maken. De dorpelingen kwamen ons rennend tegemoet “TEBAB TEBAB”!!! riepen ze, weer eens iets anders dan O’bruni O’bruni. Ze vroegen of we ze even wilde helpen met water uit de put hijsen das weer even net anders dan rivier rijden of de kraan aan draaien..

 Voor de nacht viel waren we in het hotel waar we gebruik maakte van de camp faciliteiten wat betekende dat we op dak sliepen wowie!! Onder de sterren hemel.. Tis er wel ECHT koud s’nachts, is wel leuk om weer eens te ervaren.

De volgende ochtend stonden er twee paarden met kar ons op te wachten om ons een drie uur lange rit door het slappe zand naar het dorpje Begnemanto waar we vanwege de hitte een paar uurtjes rustig aan moesten doen om vervolgens aan de 7km tocht te kunnen beginnen tegen de berg op. EN op teenslippers hè ik had natuurlijk mijn tassie gepakt voor een stedentrip van 3 dagen ;-) Maar de Guide Samba gaf ons de beste tips ‘DEGUE DEGUE’ zei die ‘step by step’. Maar ik had deze tocht nog liever op mijn blote voeten gelopen dan dat ik ze had moeten missen! Ook het dorp waar we gingen slapen waw zo mooi geordend en schoon. Het sprookje was zo mooi met zijn alle eten uit 1 pan lekker stew van jam en groenten. Spelletjes doen met zijn alle als wie ben ik en Arabic Phone helaas gaan zulke avonden altijd te snel. Wederom sliepen op dak maar het was heel licht vanwege de maan en de sterren waardoor we de rots schuin boven ons konden zien alsof het een droom was.

Hier was de plaats voor de ceremonies, in de kring met maskers, vuur ect. het echt pure Afrika proefde je hier.

Helaas moesten we echt onze tas weer pakken toen het licht werd om ons een 10km verderop met een 4x4 barrel in 15 min terug naar Bankas te verplaatsten.

Akuna Matatta zei Samba! Idd No Worries!

 Vanuit Bankas bussen naar Mopti. Mopti is een eiland een vieze stad, afval water liep door iedere straat de lucht was niet te houden maar alle bootjes maakten het weer zeer cosy de bootride over de Niger was een vip tocht een echte schipper duwde het bootje met een lange stok voort langs de boulevard hoe mooi kan het leven zijn.

Hierna moesten we ons haasten om 15u bij het busstation te halen. Het grappige was dat door de regen de grond klei is bekomen en op teenslippers was dit nogal een gehannes om doorheen te komen 7kg plateauzolen hingen onder je voeten zeer lachwekkend en aanstekelijk voor de Malinese voorbijganger misschien kun je, je er wel wat van voorstellen. Om 15,30 aangekomen niks aan het handje de bus kwam om 20u we hadden nog even de tijd om ons mentaal voor te bereiden aan de nacht op straat ipv een citytour in Bobo Dioulasso.. Uiteindelijk met 15u vertraging kwamen we in Bobo en kregen we een nacht in het kantoor van de buschauffeur aangeboden haha met het kantoor was nix mis maar geloof mij hier het moment was aangebroken voor de langste douche ooit zit de douche vol met kakkerlakken aagch. Deze kon ik echt niet trotseren en ik ben echt niet zo flauw, dan maar in toilet water over mijn hoofd kappen. Maar een douche en een toilet is hier niet vergelijkbaar met iets wat je ooit in Nederland hebt gezien hoor.

Awel het slapen was wederom geen probleem en in de vroege uurtjes hebben we nog een 2urige guided walk gedaan en hebben we toch wel de hot spots van Bobo kunnen zien. Zeker de moeite waard!

Dan met weer een hele buts bussen voor de boeg moesten we nog even lachen toen we de grens over gesmokkeld werden. De chauffeur had duidelijk geen zin om 3u in de rij te gaan staan met ons haha.

Terug in Ghana in Wa kon ik nog even genieten van 3u slaap in Winnie’s huis voor ik weer richting Yapei moest gaan het het echt achter de rug was.

S middags thuis komen in Yapei was bijna als thuis, thuis komen. Het voelt toch echt weer als mijn Afrikaanse thuis. Het nadeel hiervan is dat het id van binnenkort vertrekken een raar gevoel met zich mee brengt.

Maar momenteel ben nog helemaal stil van de afgelopen rit zo raar om steeds weer te zeggen maar er komt zoveel op je af en zoveel indrukken dat duurt even om het een plaatsje te geven. Je komt zo in een andere wereld waar je volledig geaccepteerd wordt, je dealt met de armoede en warmte en je verlaat het weer inruil voor meer..

 Toen ik vertrok 1,5 maand geleden zou ik 2,5 maand gaan werken en dan reizen ik heb het verandert in nu reizen en dan terug naar de kinders. Zodat ik vanuit de kinders naar huis kan het id is raar als ik daar al afscheid heb genomen en nog gewoon in de buurt blijf.

Ben dus momenteel tot aan Pasen even in Ghana aan het rondkijken.

Ik hou jullie op de hoogte!

Merci voor de leuke reacties weer.

Milou nog proficiat met je verjaardag x

Martijn jij ook ik was helemaal mis met de dag x

Liefs uit Ghana.