Ayepa

Daar zit ik dan terug in Accra waar het 3,5 maand geleden allemaal nog moest gaan beginnen. Als me vraagt in Twi: “Ete Sen”? is het Antwoord Ayepa! Het gaat uitstekend. Het is absoluut geen straf om nog een paar nachten bij de Brothers te mogen verblijven en weer even bij de straat kinderen mee te draaien. Het was leuk om ze weer terug te zien en  zelfs te zien dat ze het leuk vonden om mij terug te zien. Er gebeuren de laatste dagen geen uitzonderlijke dingen buiten het feit dat ik de ochtenden weer met de sociaal werkers de straat op ben en s’middags vooral aan het volleyballen/tafeltennissen ben…wat ik wel heel bijzonder vind. Ik ben laatst met een vrouwelijke sociaalwerkster de straat op gegaan dit was weer anders en mooi, die pakken alles weer net iets anders aan. We zijn weer naar de sloppenwijk gegaan maar deze keer zijn we ergens halverwege onder een parasolletje gaan zitten en met alle kinderen gepraat die passeerden. Waar we 2 jongens vonden van 11 en 12 jaar die ons vertelde over hun werk als ijzer verzamelen waar ze ongeveer 3 cedi mee verdienen per dag die ze dan opdoen aan eten, douchen en spelletjes. De jongens hebben ons naar hun speelplek gebracht waar we nog meer kinderen tegen kwamen. Ook een jongen van 12 die door zijn moeder op straat is gezet die we hebben verteld over CAS. Zulke ochtenden schudden mij altijd even wakker.   

De week Kumasi was ook wel een ervaring om over naar huis te schrijven. Als eerste kwam ik aan vanuit Yapei waar de nood hoog kan zijn als het om eten gaat. Arriveer ik in een grote stad en word ik rond gereden in een auto met airco door een Ganese vriend van Nelly. CULTUUR SHOCK!! Ik leer het niet al ben ik me bewust dat ik naar een grote stad ga. Wat een contrast! Van geen eten naar een discotheek waar het zelfs koud is en waar dames rondlopen om de poolballen goed te leggen. Soms kan ik er niet met mijn pet bij. Maar het mocht de pret niet bedrukken we hebben weer lekker kunnen dansen.

Met het plan mee te kijken achter de schermen van het HIV Healt centre, Atonso, waar zowel Nelly als Kirsten (bekent van Togo/Benin trip) werkzaam zijn. Ik wilde graag ook de confrontatie aangaan met 1 van Afrika’s grootste problemen naast de corruptie. Ik leer hier Douglas kennen hij is laborant en onderzoekt het bloed van de patiënten. Hij heeft mij een hoop bijgebracht en ik heb in de week die ik er was de waardes leren verwerken van het met HIV besmette bloed. In het begin vreesde ik met alle vrezen voor al die buisjes maar geloof mij ik ben héél voorzichtig geweest. Handschoenen aan muts op sjaal om sokken aan brrr 16 graden daar in het lab.

Ik vond het deel waar ik alles moest gaan noteren het meest pakkend. Naam leeftijd en percentages ik overdrijf niet als ik je vertel dat 90% vrouwen waren van mijn leeftijd en niet veel ouder. Ook de wachtkamer van de kliniek raakte mij elke dag weer opnieuw bedenk even dat er elke dag zo’n 35 mensen komen om zich maandelijks na te laten kijken hoeveel dit er zijn en dat is dan alleen Kumasi.

Ik verbleef bij de gastfamilie van Kirsten wat ik wel bijzonder vond. Het zien van een Ganees gezin met 3 kinderen die allemaal vroegen waar je heen gaat en welk uur je terug bent. Ik moet wel zeggen 1 week was ook wel genoeg.

Verder heeft Kumasi een bijzonder mooi meer waar we ons de middag prima hebben kunnen vermaken met zwemles geven aan onze Ganese vrienden. Hilarisch leg het maar weer uit, armen benen en vergeet vooral niet adem te halen. Op het laatst hebben we zwemvesten weten te scoren en hebben we echt in een treintje kunnen zwemmen ;-)

Met onze beste timing in Kumasi was het een denk ik ‘10’ jarig jubileum van de koning van de Ashiatie’s. Allemaal verzameld in het stadium (nooit verwacht zo’n stadium in Afrika aan te treffen) waar iedereen zwaar uitgedost een blik van de koning ging opvangen. Alle Chiefs zouden er zijn en zelfs internationale VIP’s waren aanwezig. Een mooi gezicht waren alle parasols in allerlei kleuren en maten. Die waren hoognodig. Konden wij ook wel gebruiken ga maar eens met je bleke hoofd op het heetst van de dag in de snikkende zon in een stadium zitten met nul zuchtjes wind. En fin ik had de koning niet willen missen. Alleen jammer dat we hem niet hebben gezien J vanwege al de parasolletjes.

Wel eens van KSM gehoord? KSM is een Ganese comic show een soort cabaret half Engels en half Twi. Die wij hebben mogen bijwonen nou nou dat was wel een hele gebeurtenis ze hadden het goed aangepakt. Alleen jammer dat de micro haperde. De show was wel leuk al delen wij als westerse niet altijd dezelfde humor. Maar een zaal vol Afrikanen die voluit lachen is op zichzelf al aanstekelijk.

Mijn laatste weekeind met de meiden en Douglas zijn we met zijn vijven naar Cape Coast gegaan volgens mij de leukste grote stad van Ghana met op 2 Kumasi. Om 5.30 Am vertrokken met de auto (van Douglas). We hebben vanaf 6u heel onderweg mee zitten krijsen met de meest zwakzinnige muziek wel lachen dus.

In Cape Coast ben ik wederom naar Cape Coast Castle geweest wat niet per se had gehoeven de tweede keer Kakum NP was anders wel een groot succes. Als 5 idioten hebben we over de touwbruggen geklauterd. Daarna lekker eten op het strand met een Malibu Cola en een vleugje traditionele dans.

Wordt s’avonds onze liefde voor Nelly weer getest. Ik deelde de kamer met Nelly en ik stond buiten met de rest de dag te delibereren ;-) komt mevrouw gillend naar buiten wij met 4 acuut perplex. “Er zit een Gekko”!!!!! Dus wij binnen gaan kijken een inimini baby frummel van 2,5 cm nou ik kon niet meer komt Kirsten ook nog en zien we er nog twee haha ik stikte bijna in mijn tandpasta. Ik heb Nelly verhaaltjes moeten vertellen tot ze er van in slaap viel.

In de middag is het zover het is voorbij op naar eindbestemming in Ghana. Doet wel raar want het reizen bevalt me altijd wel. Maar naar huis gaan in zicht is ook leuk.

Een paar dingetjes zal ik missen gewoon om het feit dat ze zo…..’anders’…… zijn: met stip op 1 het verschijnsel TroTro in de Bradts ook omschreven als ieder rijdend voertuig wat passagiers kan vervoeren. Perfect omschreven!

Het feit dat hier alles via God gaat en ze hun shops namen geven als : God never fails rice balls and Fufu, God is lord Enterprises, By the hand of God home made pastries, The Blood of God Fashion, In God’s Grace fast-food catering ect ect. Niet te vergeten de eeuwige groeten van in het noorden met vragen tot aan hoe is het met je geiten en hoe is het met je kippen..

Momenteel begin ik al terug te kijken op mijn bijzondere reis met een glimlach op mijn gezicht. Ik heb een hoop mooie mensen ontmoet van wie ik een hoop heb geleerd een hoop heb mogen delen en veel lol heb gehad. Voor ik het weet zit ik weer tussen de witte mensen waar het een zonde is ze bij hun identiteit noemen en alles fijntjes op tijd loopt, waar het abnormaal is om kakkerlakken en hagedissen in de badkamer van je hotel te hebben en de mensen vooral druk zijn met zichzelf in plaats van allemaal met elkaar.

Afrika heeft mijn hartje zeker weten gestolen ik heb toch van 5 landen een aantal hotspots gezien in een zeer korte tijd met een hoop verschillen naar elkaar en naar Europa. Ook veel armoede wat wel triest is maar ook mooi om te zien hoe mensen ook tevreden kunnen zijn met wat ze hebben. Daar kunnen wij nog wat van leren. Het heeft mij wakker geschud maar het wil niet zeggen dat ik niet meer van mijn parfum hou of afwisseling in schoenen ik ben niet vergeten waar ik nu eenmaal zelf vandaan kom. Wel zal ik eens een keer terug denken als hetgeen wat op mijn bord ligt niet mijn favoriet is. Ik kan voor nu wel met zekerheid zeggen dat dit niet mijn laatste keer in Afrika was!!

Mensen voor een aantal tot morgen en voor de rest tot een van de!!!

AKUNA MATATA!!!

Adwoa